Bronstige Mongoolse honden

Tijdens onze eerste dag van een 4-daagse tour doorheen het Mongoolse binnenland, werd ik geconfronteerd met een bronstige hond!!!
De Mongoolse hond staat bekend als zeer agressief, maar deze St. Bernard had duidelijk andere bedoelingen... Eerst kwam hij lief mee op de foto, maar toen ik hem streelde begreep hij dit duidelijk anders. In rechtopstaande positie wierp het zeker 60 kgr wegend dier mij op de grond en liet geen seconde voorbij gaan om mij te "bespringen". Zeker 5 minuten bleef hij mij achtervolgen met zijn tong uit zijn bek. Zelfs tussen de struiken kon hij zijn lusten niet bedwingen. Dit alles onder het vermakelijk oog van Rina.
Een WC bracht uiteindelijk redding...na 10 minuten waren blijkbaar zijn lusten verdwenen en vertrok hij met staart tussen zijn poten!

Maar er zijn natuurlijk ook nog de vele andere Mongoolse ervaringen...
Bijvoorbeeld de 3 nachten dat we konden slapen bij een Nomadenfamilie. Hun "GERS" werden ter onzer beschikking gesteld. De 2e nacht sliep die familie (ouders met zoon en 2 dochters) zelf op de grond - wij in hun bed! Alzo konden we van dichtbij het ontwaakritueel meemaken - om nooit meer te vergeten.
Alles draait in zo'n familie rond vlees en melk. Geiten, schapen, yaks en paarden zijn de alomtegenwoordige dieren. Ik kreeg zelfs de kans om mee hun "airak" te maken = paardenmelk, gefermenteerd tot een licht alkoholische drank. Lekker! Vlees moesten we gelukkiglijk niet eten.
De gastvrijheid is enorm en ze laten zich allen graag fotograferen. De decor's zijn adembenemend...mam, man, man ... wat een land met magie - je kan er zelfs de vogels horen vliegen, zo stil is het.
Voor de rest raad ik jullie aan zeker naar de Mongoolse film "The dog in the Yellow cave" (of is het "The yellow dog in the cave"?)te gaan kijken. Zo is het hier echt.

Straks nemen we de trein vanuit Ulaan Baatar naar Beijing. Voor mij de start van een nieuw hoofdstuk, voor Rina het einde van een (te-)korte maar intense belevenis.